Τι φταίει; Γενικά, σε όλη την Ελλάδα, φταίει το χαμηλό επίπεδο γνώσεων ελαιοκομίας και ελαιοποίησης και των ίδιων των παραγωγών και των ελαιοτριβείων αλλά και των γεωπόνων, οι οποίοι ποτέ δεν τους δεν διδάχθηκαν τη διαδικασία ελαιοποίησης. Πολλοί λίγοι γνωρίζουν π.χ. πόσο πολύ επηρεάζει όλη την ποιότητα του ελαιολάδου η σωστή διαδικασία συλλογής των καρπών, το καλό πλύσιμο με καθαρό νερό, ο σπαστήρας, η μάλαξη ή ο τελικός φυγοκεντρικός διαχωριστήρας. Με την προσθήκη νερών, που χωρίς κανένα έλεγχο και σκέψη προσθέτουμε, έχουν οδηγήσει σε αυτή τη χαμηλή ποιότητα την Κορωνέικη και βέβαια και άλλες ποικιλίες. Πρέπει να ξέρουμε ότι όλα τα “μεγάλα” ελαιόλαδα στο εξωτερικό δεν παράγονται από ελαιοτριβεία στα οποία οι παραγωγοί πάνε και παρακαλάνε τον χειριστή να κατεβάσουν θερμοκρασία κλπ., αυτά όλα που κάνουμε εμείς εδώ. Τα μεγάλα ελαιόλαδα φτιάχνονται από συνεταιρισμούς η ομάδες παραγωγών η μεγάλους παραγωγούςπου έχουν το δικό τους ελαιοτριβείο! Μόνο έτσι μπορείς να πειραματιστείς, να δοκιμάσεις, να ρυθμίσεις διάφορα πράγματα στην διαδικασία και μετά να καταλήξεις στις επί μέρους ρυθμίσεις που αυτές θα κάνουν την διαφορά.
Είναι κυριολεκτικά απίστευτες οι διαφορές στην ποιότητα του ελαιολάδου με τις διαφορετικές πρακτικές που χρησιμοποιεί το ένα ελαιοτριβείο από ένα άλλο. Κάθε σοβαρό ελαιοτριβείο στο εξωτερικό έχει τον πιστοποιημένο γευσιγνώστη του, που συνήθως είναι ο ιδιοκτήτης αν είναι ιδιωτικό, ή υπάρχει πιστοποιημένο πάνελ σε κοντινή απόσταση στο οποίο στέλνουν τις πρώτες μέρες καθημερινά δείγματα για αξιολόγηση και στη συνέχεια κάθε 2-3 ημέρες για τσεκάρισμα της ποιότητος. Αυτά τα είδαμε και στην Ισπανία, στο Ινστιτούτο Ερευνών Ελαιολάδου IRTA, και βεβαίως τα ξέρουμε και από τα διάφορα ελαιοτριβεία και παραγωγούς του εξωτερικού με τους οποίους έχουμε συνεχή επαφή λόγω και των δειγμάτων που παίρνουμε και δοκιμάζουμε στα σεμινάρια. Είναι ψιλά γράμματα; Όχι βέβαια, είναι η ουσία για να φτιάξουμε ένα σταθερής υψηλής ποιότητος ελαιόλαδο εκμεταλλευόμενοι στο μάξιμουμ τις δυνατότητες της κάθε ποικιλίας.
Και όλα αυτά για μία μόνο ποικιλία, την Κορωνέκη, που φέτος θα μας δώσει ίσως και 200.000 τόνους ελαιολάδου σε μια χώρα που είναι η τρίτη σε μέγεθος παραγωγός χώρα του κόσμου. Ο δρόμος είναι μακρύς αλλά υπάρχει τεράστιο μέλλον και για την Κορωνέικη αλλά και για πολλές άλλες παραμελημένες ποικιλίες, ακριβώς επειδή είμαστε ακόμα πίσω. Τρέξτε να βγείτε μπροστά!